بااین حال ، پیگیری های مجدانه ایران در سال های اخیر که با بهره
گیری از وکلای مجرب آمریکایی صورت گرفت منتهی به این شد که دادگاه استیناف
حوزه هفتم قضایی ” ۷th Circuit Court of Appeals “در آمریکا که به فرجام
خواهی موزه ایران باستان و شورای ایرانیان آمریکایی برگزار شده بود با این
استدلال که کتیبه ها به عنوان امانت بودند ،حکم کرد کتیبه های گلی دوره
هخامنشی یافته شده در زیرزمین های تخت جمشید که در سال ۱۳۵۵ خورشیدی برای
ترمیم در اختیار بخش باستان شناسی دانشگاه شیکاگو قرار
گرفته بودند به ایران بازگردانده شوند.

این
کتیبه ها از آن نظر ارزشمند هستند که نشان می دهند تخت جمشید و پاسارگاد ،
برخلاف اماکنی مانند اهرام ثلاثه مصر ، توسط بردگان و به زور شلاق بنا
نشده اند بلکه توسط استادان و کارگران آزادی ساخته شده اند که در ازای کار
خود دستمزد می گرفتند و از مزایایی مانند مرخصی و پاداش هم برخوردار بوده
اند.
حتی اتباع سرزمین های دیگر نیز که در تخت جمشید کار می کردند ،از حقوق و مزایا برخوردار بودند.

این
کتیبه ها که تعدادی از آنها پیش از این به ایران بازگشته و هم اکنون در
موزه تخت جمشید نگهداری می شوند نشان می دهند سیستم حسابداری دقیقی در
دوران هخامنشی در ۲۵۰۰ سال پیش جاری بوده و همه پرداخت ها بر اساس اسناد
مالی مکتوب صورت می گرفتند و موضوعاتی مانند ضامن و ضمانت نیز در این
دوران متداول بوده است.

عصرایران ، به عنوان نمونه ای از این اسناد
که مایه مباهات و افتخار هر ایرانی است ، ترجمه یکی از این اسناد که هم
اکنون در موزه تخت جمشید در معرض نمایش عمومی است را منتشر می کند.
تصویر زیر روز ششم فروردین ۱۳۹۰ گرفته شده است.

آقای شاکا
مدیر صندوق

آقای
مردوکا گواهی می دهد که آقای هردکاما ، درودگر مصری ، سرکارگر صد نفر
کارگر که به ضمانت آقای وهوکا در ساختمان پارسه(تخت جمشید) انجام وطیفه می
کند ، استحقاق دریافت سه کارشا و ۲ شکل و نیم نقره به عنوان دستمزد را
دارد.

این
کتیبه های هخامنشی در سال ۱۳۱۶طی حفاری مشترکی توسط دولت وقت ایران موسسه
شرق شناسی دانشگاه شیکاگو در تخت جمشید، تعداد قابل توجهی اموال فرهنگی،
تاریخی ارزشمند به دست آمد که این اموال بین دولت ایران و موسسه مذکور به
طور مساوی تقسیم شد ایران به دلیل نداشتن کارشناسان داخلی برای خواندن
خطوط سهم خود را نیز به موسسه شرق شناسی دانشگاه شیکاگو به مدت سه سال
امانت داده شده بودند تا آن موسسه پژوهش های گسترده ای در مورد این الواح
انجام دهد و پس از مستند سازی و انتشار نتیجه پژوهش های خود الواح را به
ایران باز پس دهد که این امر تا کنون محقق نشد است!

 این لوح‌ها
برخلاف دیگر کتیبه‌های هخامنشی تخت‌جمشید که بیانیه‌ها و گفتارهایی رسمی
برای همگان و برای آیندگان بوده برای خواندن عموم نوشته و عرضه نشده‌
بوده‌ و در واقع اسناد داخلی و حسابداری کارکنان تخت‌جمشید و یک بایگانی
اداری بوده اند.

 آنها بازگوکننده رویدادهای رسمی و حکومتی و سیاسی
نیستند بلکه در کنار آگاهی‌های فراوان دیوانی و اداری اطلاعات فراوانی از
زندگی روزمره و روزگار مردمان عصر هخامنشی در اختیار ما می‌گذارند. البته
به جز لوح‌های تخت‌جمشید چندین بایگانی اداری دیگر از عصر هخامنشی در مصر
و بابل هم‌چون بایگانی “موروشو” یافت شده است.

به موجب این لوح‌ها
ما امروز می‌دانیم که سازندگان تخت‌جمشید را بردگان تشکیل نمی‌دادند بلکه
مردان و زنان آزاده‌ای بوده‌اند که به اندازه تخصص خود و کاری که انجام
می‌دادند دستمزد می‌گرفتند. به آنان نه تنها دستمزدی شایسته که گاه پاداش
و هدیه و کمک هزینه جنسی نیز پرداخت می‌شده است. آنان می‌توانستند به
هنگام پیمان زناشویی هنگام زایش نوزادی تازه‌رسیده در جشن‌ها و بیماری‌ها
از این پاداش برخوردار شوند.

زنان در تخت‌جمشید نه تنها کار
می‌کردند، بلکه پابه‌پای مردان در کارهای تخصصی و مدیریت شرکت داده
می‌شدند. نوجوانان به کارآموزی می‌پرداختند و کودکان در ساعت‌های کاری
والدین در کودکستان تخت‌جمشید نگهداری و تربیت می‌شدند. لوح‌ها حاکی از آن
است که پرداخت نهایی و ریزه‌کاری‌های سنگ‌نگاره‌های باشکوه تخت‌جمشید
بیشتر دستاورد هنر و توانایی‌های زنان هخامنشی است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: